- Magda
- 0 komentarzy
Parque Florestal das Queimadas i trasa “Um caminho para todos”
Przepiękne i bardzo klimatyczne miejsce, zwłaszcza, kiedy traficie tam podczas mgły. Parque Florestal das Queimadas słynie z lasu wawrzynowego Laurissilva, który w 1999 r. został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jeśli bliskie są Ci kadry z Madery, to zapewne kojarzysz jedno z najbardziej fotogenicznych miejsc – charakterystyczne budynki z dachem krytym strzechą. To właśnie tu! W jednym z budynków mieści się kawiarnia, w drugim schronisko Casa de Abrigo das Queimadas. Warto zaplanować sobie chwilę na rozejrzenie się po okolicy i obserwację ptaków.
Wejdziesz tu na szlak PR9 Levada do Caldeirão Verde (wejście 3 euro/ osobę). Nieco wcześniej, przed budynkami jest wejście na trasę Um caminho para todos (4km), którą zdecydowaliśmy się przejść. Możesz z powodzeniem wziąć wózek dla dziecka, choć po silnych deszczach trasa może być błotnista.
Wskazówki: Na samej górze znajduje się płatny parking, ale spokojnie można zaparkować niżej, wzdłuż ulicy. Z tego względu warto być rano, żeby uniknąć wspinaczki i zablokowanej drogi (jest ona wąska, więc wystarczy jeden niepewny kierowca, aby zablokować ją na dłuższy czas). W to miejsce koniecznie weź ze sobą preparat przeciw kleszczom i komarom.
Fanal
………..
Vereda dos Balcões (PR11)
To naszym zdaniem “must see”. Szlak mieści się w Parku Leśnym Ribeiro Frio. Cały ten obszar ma w sobie coś magicznego. Już dojazd w to miejsce dostarcza wielu wrażeń. Sama trasa PR11 jest płaska i pokona ją każdy. Podczas wędrówki będą towarzyszyć Wam ptaki i gęsta zielona roślinność. Koniec trasy to punkt widokowy Balcões, z którego przy odrobinie szczęścia zobaczycie widok na doliną Ribeira da Metade. My trafiliśmy na mgłę i podobno jest to częste w tym miejscu. Mimo wszystko warto tam być ze względu na ptaki i cały krajobraz po drodze.
Chão das Feiteiras
Przyjechaliśmy tu zobaczyć dziesiątki (a może nawet setki) wypasających się owiec. Początkowo ciężko było je dostrzec we mgle, ale dały się usłyszeć. Nasze dzieci były zachwycone. Wrażenie robi również samo pole z wyjedzoną przez owce trawą. Lepsze niż plac zabaw! Tutaj można też rozpocząc wędrówkę szlakiem, bądź spedzić noc na panstwowym campingu (obowiazuje wcześniejsza rejestracja.
Curral das Freiras - Dolina Zakonnic
Zaczęliśmy od punktu widokowego Eira do Serrado, z którego rozpościera się podobno najpiękniejszy widok na Dolinę Zakonnic. Z tego miejsca prowadzi pieszy szlak (2km) do miasteczka, ale my wybieramy przejazd samochodem. Znajdujemy mały skwer z drzewkiem czereśniowym i pięknym widokiem. Kupiliśmy kawę na wynos w sąsiadującej kawiarni oraz na wieczór piwo kasztanowe do spróbowania. Dolina zakonnic słynie z kasztanów i znajdziecie tam wiele dan i produktów o tym smaku. Zupy, nalewki, ciasta… na stronie wyspamadera.pl znalazłam polecajkę przepieknego miejsca, o którym wie niewiele osob – naturalny basen Poco do Chefes, w którym warto się wykąpąć i który nie jest znany wśród turystów. Jeśli lubicie się pluskać to może być ciekawy punkt dnia dla Was – jeśli tam dotrzecie koniecznie dajcie nam znać jak było!
Cristo Rei
To miejsce, to jedno z moich największych zaskoczeń. Może dlatego, że pierwotnie nie znajdowało się w naszym planie podróży. Oprócz samej robiącej wrażenie rzeźby poświęconej Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, miejsce to znajduje się w obszarze Częściowego Rezerwatu Przyrody Garajau. Woda, roślinność i ogólny klimat tam panujący, widoki na klifi – zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Polecam przejść schodami do samego końca.
Wskazówka: przy punkcie znajduje się spory parking.
Rota da Banana
to krótki, łatwy szlak spacerowy w miejscowości Madalena do Mar, prowadzący przez tarasy z plantacjami bananów.
Podczas przejścia można zobaczyć z bliska, jak rosną owoce, poznać etapy uprawy i poczuć zapach kwitnących bananowców. Trasa liczy ok. 1,5 km, jest płaska i idealna także dla dzieci czy wózków. Po drodze znajdziecie tablice informacyjne i piękne widoki na ocean.
Monte Palace Tropical Garden
To miejsce zostawiliśmy sobie na sam koniec i była to wisienka na torcie pobytu na Maderze. Najłatwiej dostać się tu kolejką linową z Funchal. Koszt biletów w dwie strony to 20 euro/osobę. Jest też możliwość zjechania ze Wzgórza Monte na tradycyjnych wiklinowych saniach. Przyznam, że z chęcią wypróbowałabym tę atrakcję, ale połączenie kilku czynników (konieczność stanie w kolejce, deszcz i zbliżający się lot powrotny) spowodowało, że się nie zdecydowaliśmy.
Domki i wodospad w Santanie
Domki w Santanie to prawdziwa wizytówka Madery. Ich historia sięga XVI wieku, kiedy pierwsi osadnicy stawiali budynki o stromych, trójkątnych dachach krytych strzechą. Dach sięgający niemal ziemi miał chronić mieszkańców przed wiatrem i deszczem, a bielone ściany z kolorowymi obramowaniami okien i drzwi dodawały uroku.
Dziś kilka odrestaurowanych chat stoi na głównym placu Santany – można zajrzeć do środka, zrobić pamiątkowe zdjęcia, a nawet kupić lokalne rękodzieło. Cała wizyta zajmie Wam około pół godziny i jest obowiązkowym punktem każdej wycieczki po tej części wyspy.
Na zakończenie polecamy krótki spacer do wodospadu w Santanie. Auto najlepiej zostawić tutaj: 32°47’58.4″N 16°52’17.9″W, a potem podążać za drogowskazami. Trasa w dół zajmuje około 15 minut, a na końcu czeka widok, który naprawdę zapiera dech w piersiach. Warto podejść pod sam wodospad, aby poczuć powiew chłodnego powietrza i dać się otulić szumowi spadającej wody. To takie małe doświadczenie, które sprawia, że widok zamienia się w przeżycie.
Kolejka linowa Rocha do Navio (Santana)
To jednocześnie punkt widokowy, początek szlaku pieszego i stacja kolejki zjeżdżającej w dół klifu do maleńkiej osady nad oceanem. My planowaliśmy zejść na dół pieszo i wrócić kolejką, ale szlak był zamknięty – na szczęście sama przejażdżka w obie strony była warta każdej minuty. Z jednej strony rozpościera się widok na Atlantyk i wioskę z plantacjami bananów, z drugiej – potężne klify i wodospad. To miejsce ma w sobie spokój i autentyczność, dlatego polecamy je jako mniej turystyczną alternatywę dla popularnej kolejki w Achadas da Cruz. A zanim wsiądziecie do wagonika, koniecznie zerknijcie na mural namalowany przez polską artystkę Olgę Drak.
Levada do Risco (PR6.1) / Levada das 25 Fontes (PR6)
Pierwszy etap wędrówki to zejście w dół aż do schroniska Rabaçal. Ten fragment można zrobić z wózkiem. Kolejny etap to jedna z dwóch tras. My w tym miejscu się rozdzielilismy i Zbyszek z Gabrysiem w nosidle poszedł nieco dłuższa i bardziej wymagającą trasa PR6, natomiast my z Antkiem wybierając trasę 6.1 dotarlismy do wodospadu. Do schroniska da się dotrzeć z wózkiem, pozostałą część trasy jedynie z nosidłem. Najtrudniejsze był dla nas ostatni etap – wejście od schorniska do głównej drogi – dźwiganie dwójki maluchów dało w kość, więc warto rozważyc wziecie wózka, jest też opcja podjechania busem (5 euro/ osoba).
Czego nie zobaczyliśmy, a warto (podobno)
Levada Nova
Naturalne baseny w Dolinie Zakonnic (Poço dos Chefes)
Fragment trasy PR1 z Pico do Arerio
Trasa na Półwyspie św. Wawrzyńca ((Ponta de São Lourenço)
